Zaterdag met Wageningen 1 eindelijk eens een pot goed gespeeld tot het einde toe i.p.v. ergens de winst te laten liggen.
Wij wonnen in een sterke wedstrijd met 8-2 van HMC 2 en zijn nu zeker van klassebehoud!
Hieronder de diagram van mijn partij voor de slotzet die ik speelde waarna mijn gerenommeerde tegenstandster Erica Sziva het na enig nadenken opgaf. (Ook op de KNSB site 2 diagrammen van mijn partij, voor zet 21 en voor zet 23)
23.Pg6+!! hxg6 (23...Kg8 24.Pde7#) 24.Dh8+ Tg8 25.Txf7!+ Kxf7 26.Tf1+ Pf6 27.Txf6+ Ke8 28.Dxg8#
Sowieso een goed weekend geweest.
In de profcoach competitie waar ik hier al eerder verslag van gedaan heb was ik dit weekend 3e van de ruim 82000 deelnemers, een klasse resultaat, voelt als het winnen van een hoofdprijs in de staatsloterij, hoewel dit natuurlijk maar een "lolletje" is.
Anyway, zo voelt het alsof ik toch nog enig verstand van voetbal heb ;-)
Verder was het boek waar ik de vorige keer over vertelde, "De eenzaamheid van de priemgetallen" van Paolo Giordano, inderdaad een geweldig boek!
Inmiddels heb ik weer 2 boeken gelezen, als eerste te weten "De verbouwing" van Saskia Noort.
Ik vond het een geweldige thriller. Hier onder een beschrijving:
De schulden van Mathilde rijzen de pan uit, haar huis is al maanden een bouwput, haar man is depressief en haar zoon sluit zich voor haar af. In deze wanorde opent zij ook nog eens haar eigen privékliniek voor plastische chirurgie. Net op het moment dat de bom lijkt te barsten dient Johan zich aan, een vaag vriendje uit een ver verleden. Met zijn charmes en tassen vol geld trekt hij Mathilde uit de put. Om haar vervolgens in een nog diepere put terug te gooien, en dan is het te laat.
Ik zal verder niets verklappen ;-)
En de laatste is een geweldig boek van een wat oudere schrijver, te weten Jan Siebelink.
Het heet "Suezkade" (UPDATE: Deze heb ik dinsdag 28 april pas echt helemaal uitgelezen)
Ook hiervan een beschrijving:
'Een meisje dat uit het duister tevoorschijn kwam en in het duister verdween.'
Suezkade vertelt het verhaal van Marc. Een schatrijke en verschrikkelijk eenzame jongen. Marc verliest op jonge leeftijd zijn moeder. Zij wordt ontvoerd en nooit meer teruggevonden. Hij wordt opgevoed door zijn oudtante die aan de Suezkade in Den Haag woont. Vlak voor zijn oudtante sterft en Marc alleen achterlaat zegt zij hem een baan te zoeken. Ook al hoeft hij het niet te doen voor het geld, hij heeft het nodig om niet het contact met de buitenwereld volledig te verliezen.
Zo komt Marc terecht op het Descartes, een school waar hij als leraar de Franse les gaat verzorgen. Op zijn eerste dag ontmoet hij Najoua, een Marrokaans meisje waar hij vanaf het eerste moment zijn hart aan verliest. Hij wordt door de omgang met dit meisje en zijn ietwat vreemde gedrag een outsider op de school. In het begin vindt men het nog prachtig. Zijn aparte kleding, zijn bijzondere houding. Maar het duurt niet lang voor men zich tegen hem keert.
Jan Siebelink was zelf leraar Frans en heeft een band met Den Haag door zijn vrouw Gerda die hier is opgegroeid. Zijn pure schrijfstijl maakt van deze roman een prachtig juweel!
Vanavond ga ik in Veenendaal naar de plaatselijke boekhandel, naar een lezing van Herman Koch luisteren. Bekend van o.a. "Het diner" waar ik in een vorig bericht over schreef en natuurlijk het programma "Jiskefet" (dat overigens opgehouden is te bestaan).
Wellicht vertel ik binnenkort wat over deze lezing.
Tot de volgende keer!
3 opmerkingen:
O jee, een schoonheidsprijs laten glippen door teveel uitroeptekens!
"Een goede tweede was de volgende partij, uit de eerste-klassewedstrijd tussen Wageningen en HMC 2. Beide juryleden waren vol lof over het witte spel, maar Böhm had een kanttekening op de vele uitroeptekens waarmee Erik van den Dikkenberg zijn zetten tooide in de door hem opgestuurde analyse:
'We begrijpen het gezonde enthousiasme van een winnaar. Toch graag in de koele analyse de objectiviteit aanhouden: een ! alleen geven aan bijzondere zetten en een !! aan hele bijzondere zetten. We tellen in de gauwigheid 12 x ! in 14 zetten, dat is een inflatie van de ! en dat zien we niet graag.'"
http://www.schaakbond.nl/wedstrijdschaak/knsb-competitie/2008-2009/nieuws/sos-schoonheidsprijs-ronde-8
Wat een zuurpruimen eigenlijk... ;)
Eigenlijk kijk ik zelf nooit naar die rubriek maar Kees Stap mailde mij maandag dat ik die partij kon sturen voor de schoonheidsprijs.
Het team had de partij zaterdag unaniem als beste van de dag uitgekozen.
Ik moest de partij meteen sturen omdat maandag de sluitingsdatum was.
Ik heb toen nauwelijks nog iets in de analyse gewijzigd en meteen opgestuurd voor het te laat was.
Ik analyseer namelijk zondags na de KNSB altijd mijn eigen partij en geef juist vaak aan d.m.v. een systeem met uitroeptekens/vraagtekens hoe (on)tevreden ik over mijn eigen zetten ben.
Als ik ze later dan weer eens terug kijk weet ik voor me zelf hoe ik de partij beoordeelde.
Die uitroeptekens stonden er dus nog allemaal in, erg amateuristisch en vervelend naar mij toe van de bond om dat nu juist op de site te vermelden, veel mensen komen blijkbaar op die site en lezen dat allemaal.
Maar goed, het lijkt er inderdaad op dat ik door zo'n dom misverstand "de hoofdprijs" ben misgelopen.
Ook wel raar om te vallen over uitroeptekens... Wel opmerkelijk, het was de eerste keer dat de prijs naar een niet-meesterklasser ging. Nog opmerkelijker dat de nummer twee ook geen meesterklassepartij was. Naar mijn mening zouden de spelers uit lagere klasses veel vaker een prijs moeten krijgen, alleen al voor het moreel. Daarnaast is de jury heel gecharmeerd van partijen waarin iemand vanuit een verloren stelling wint i.p.v. dat ze naar mooi/ goed schaak kijken. Dan vallen de meeste meesterklassepartijen juist af, zou je denken...
Een reactie posten