zondag 28 februari 2010

Open (game, set, match Agassi)

Het schaakseizoen gaat nog steeds vrij goed voor me.
Op de dag dat ik het vorige bericht schreef won ik 's avonds in de interne van Wageningen een interessante partij tegen Hotze Hofstra(ELO 2202).
De week erop verloor ik een wat mindere pot tegen Sander van Eijk (2342) waarin ik wel kleine kansjes kreeg maar de week daarna was het wel weer raak met een knappe overwinning op Reynir Helgason (2334) toen we met Veenendaal bekerden in en tegen Soest en hen met 2,5-1,5 uitschakelden.

Daarna volgde een overwinning in de interne tegen Jeroen Franssen (2021), een remise (bij zeer goede stelling) die ik accepteerde tegen Wouter van Rijn (2176) in de wedstrijd ASV-Veenendaal omdat we leken te winnen, maar later helaas niet gebeurde.
Daarna verloor ik intern van Erwin Oorebeek (2097)omdat ik toch eindelijk de Grünfeld van stal wilde halen, ik kreeg goed spel maar de machine haperde ergens en Erwin wist me resoluut te vermorzelen.

Daarna weer een goede pot voor de beker tegen Utrecht. Bij 2-1 achter moest ik tegen IM Jelmer Jens (2379) echter gaan forceren maar dat ging fout. Ik verloor, team verloor, bekersprookje over, maar we maken als team hoe dan ook een goed seizoen door.
Afgelopen donderdag won ik in de interne, ronde 23, van Kees Stap en sta nog altijd bovenaan. Overall dus zeer tevreden, het gaat weer de goede kant op. Zolang mijn spastische darm zich redelijk in toom weet te houden gaat het op zich prima.

Verder weer 2 boeken (bijna) gelezen.
Nr. 24 "Dokter Jazz" van Stine Jensen kan ik niet echt aanraden, de tekst op de cover deed meer vermoeden dan het wat mij betreft inhoudt.
Zeg maar 2 van de mogelijke 5 sterren.


Beschrijving "Dokter Jazz" van Stine Jensen:
Dokter Jazz, het debuut van Stine Jensen, brengt Oost en West samen. Dat dit geen gelukkige combinatie is wordt snel duidelijk.
Mads Laudrup vertrekt als KNO arts naar Saoedi-Arabië voor het grote geld. Hij vindt er een grote liefde, de Saoedische prinses Louhou. Even lijkt het erop dat hun relatie de cultuurverschillen overleeft. Maar niets is minder waar en Mads gaat terug naar Denemarken waar hij een kliniek begint voor het herstellen van maagdenvliezen.

Selma, een volwassen vrouw, reist de wereld rond op jacht naar mannen en seks. Wanneer zij de Egyptische Kader ontmoet wil ze voor het eerst een langdurige relatie aangaan. Voor haarzelf, maar ook voor haar dochter. Ook hier lijkt het even goed te gaan. Wanneer Kader teruggaat naar Denemarken reist Selma hem achterna. Ze zien elkaar regelmatig. Maar van de een op de andere dag is Kader verdwenen en Selma verandert van een sterke individualistische vrouw in een hoopje ellende.

Kader trouwt met de veel jongere Zeynep en is gelukkig. Maar al snel komt hij erachter dat Zeynep alleen met hem getrouwd is omdat het zo hoort. Ze houdt niet van hem. Haar maagdelijkheid voor ze met hem trouwde wordt voor Kader een obsessie. Hij gaat op onderzoek uit en het brengt hem naar de kliniek van Mads Laudrup, waar hij Selma tegen het lijf loopt. Een noodottig ongeval vindt plaats.

Dolly is het nichtje van Mads Laudrup en probeert het leven van haar oom na zijn dood te reconstrueren. Met wat speurwerk en een rijke fantasie vertelt ze de verhalen van haar oom Mads, Louhou, Selma, Kader en Zeynep. Allemaal relaties waarin Oost en West elkaar ontmoeten en die vervolgens door de grote cultuurverschillen stuk lopen. Eerherstel duikt iedere keer weer op. Mads herstelt de eer van de vrouwen door hun maagdenvlies te repareren, Louhou’s eer moet herstelt worden omdat zij op latere leeftijd nog niet getrouwd is, Selma smeekt om eerherstel na haar losbandige verleden, Zeynep komt voor haar huwelijk terecht in de kliniek van Mads en Kader’s eer is aangetast omdat zijn vrouw bij het voltrekken van het huwelijk geen maagd meer is.


Nr.25 is "Open" van Andre Agassi, zijn autobiografie.
Ik heb het nog niet helemaal uit maar het is een zeer interessant boek, dat kan ik al wel zeggen. 5 van 5 sterren, deze moet je gewoon gelezen hebben.


Beschrijving "Open" van Andre Agassi:In de zomer van 2006 speelt Andre Agassi zijn laatste wedstrijd op de US Open. Hij heeft dan een 21-jarige carriëre waarin hij acht grand slam-titels, zestig singles-titels en een Olympische medaille won. Voor Agassi was dit laatste toernooi eerder een nieuw begin dan een einde. Als Agassi had mogen kiezen had hij misschien nooit een tennisracket opgepakt. Maar zijn dominante vader droomde ervan dat een van zijn kinderen een succesvol tennisser zou worden. Andre bleek het meeste talent te hebben. Open is de openhartige autobiografie van een van de meest intrigerende sporters van de laatste jaren. Soms schokkend eerlijk vertelt hij over zijn opvoeding, de tennisopleiding bij Nick Bollettieri, zijn huwelijk met Brooke Shields de liefde voor Stefanie Graf en zijn werk voor de Andre Agassi Foundation.

Wat series betreft, nog altijd bezig met "The Unit", nu seizoen 2. En ik ben begonnen aan een leuke Australische serie, het 1e seizoen van "City Homicide".


Beschrijving "City Homicide" seizoen 1
Vier jonge politiemensen, gedreven door gerechtigheid voor de overledenen, maken deel uit van de afdeling Moordzaken in een grote Australische stad. Maar Jennifer, Simon, Duncan en Matt merken al snel dat het werk bij Moordzaken zijn tol eist.
Een gewetenloze kindermoordenaar, een uitgemoorde familie en een baby, in zijn wieg gedood tijdens zijn eerste verjaardagsfeestje: het is slechts een greep uit de gruwelijke zaken waar de jonge rechercheurs, geholpen en gesteund door twee veteranen, mee te maken krijgen. Zij moeten zien te overleven in een grimmige en duistere wereld, waarin de grens tussen mens en monster soms akelig dun is.

Ook zijn Leontine en ik onlangs weer naar onze favoriete bioscoop geweest (CineMec in Ede) om de "filmhit" Avatar (wederom een 3D film) te bekijken, inderdaad een erg goed in elkaar gezet geheel.
Een beschrijving geef ik niet, gewoon gaan kijken zou ik zeggen ;)


Verder draait het ook met het spel "Profcoach", waar ik meen ik een tijdje niet meer over geschreven heb, prima. Ik sta weer in de top 1000 van ruim 83000 deelnemers meen ik, het blijft een grappig voetbalcoach-spelletje.

Zo, dat is het weer voor nu.
De bedoeling is toch elke maand (minimaal) één keer iets te schrijven, dat lukt dus net weer nu, de laatste dag van de maand ;)

Berichten links

Powered by Blogger Widgets

Contact Erik van den Dikkenberg

Teller vanaf 9 oktober 2008