In de interne competitie van Wageningen sta ik momenteel 2e. Ik heb het helaas niet meer zelf in de hand om de titel te prolongeren.
Met Veenendaal wonnen we in de externe competitie wederom, ditmaal met 5,5-2,5 van "de Toren". Zelf deed ik het dit keer niet zo best met een remise tegen iemand van rond de 2000 rating.
Volgende week zaterdag spelen we de laatste wedstrijd in en tegen Stein. Mocht Venlo verliezen en wij winnen dan zijn we zelfs kampioen(!!)
Minimaal een 2e plaats staat nu eigenlijk al wel vast als er niets geks gebeurt, sowieso knap voor een promovendus natuurlijk!
Ik heb wederom 2 leuke boeken gelezen, te weten:
(boek nr.28) "Met oprechte deelneming" van Erling Jepsen
Beschrijving "Met oprechte deelneming"
Vroeger was Allan samen met zijn vader bij begrafenissen in het dorp een onverslaanbaar duo (lees: De kunst om in koor te huilen). Maar het contact is verbroken; zijn vader heeft hem nooit vergeven dat hij in zijn romans over zijn ellendige jeugd heeft geschreven. Als Allan op een dag te horen krijgt dat de oude man is overleden, blijkt hij niet eens uitgenodigd te zijn voor de begrafenis. ‘Ik zou ook niet gegaan zijn,’ zegt hij tegen zijn vrouw. Maar hij stuurt zijn moeder bloemen, met een kaartje waarop ‘Met oprechte deelneming’ staat. Zij is zo ontroerd dat ze hem meteen opbelt en vraagt of hij komt.
Samen met zijn zus Sanne gaat hij terug naar Zuid-Jutland. Bij de koffie met moeder komen al snel lastige vragen op tafel. Heeft zij echt niet geweten dat haar man zijn dochter ’s nachts bij zich op de bank riep? En hoe en waaraan is hij zo onverwachts overleden? Wie propt een zieke oude man een stuk kaas van zes bij zes centimeter in de mond?
Als Allan er na een gesprek met de arts van overtuigd is dat zijn vader hem op zijn sterfbed heeft aangeroepen en dus toch wel van hem hield, ziet hij af van zijn plan om aangifte bij de plaatselijke politieagente te doen. Heeft hij, Allan, zelf de anderen het leven onmogelijk gemaakt door over zijn jeugd te schrijven?
en boek nr.29: "De grens" van Riikka Pulkkinen (echt een topper en dus aanrader!!)
Beschrijving "De grens"
Gezocht en gevonden: de vrouwelijke tegenhanger van Paolo Giordano, het sexy brein achter 'De eenzaamheid van de priemgetallen'.
Over dat boek heb ik al eerder op dit blog geschreven in 2009.
Riikka Pulkkinen is even jong, aantrekkelijk én intelligent. Haar debuut 'De grens' (De Arbeiderspers) is in haar eigen Finland een dikke hit, net zoals Giordano's priemgetallen in Italië. Die is na zijn thuisland aan de verovering van de wereld begonnen; zo ver is Pulkkinen nog niet, maar ze heeft er wel de troeven voor. Niet in de laatste plaats een verrassend straf boek.
Giordano exploreert in zijn debuut de gevoelswereld van twee eenzame pubers; Pulkkinen houdt het bij één eenzame puber en een handvol loners van diverse leeftijden. De zestienjarige Mari laat zich door haar leraar Fins, Julian, verleiden tot een stomende seksrelatie. Dat haar puberhartje gebroken zal worden, hangt in de lucht. Risky business, want Mari speelt graag met de gedachte dat ook jonge meisjes kunnen sterven, en kerft daarbij diepe sneden in haar strakke, zachte huid.
Toch heeft Julian niet veel last van gewetensbezwaren. Hij zet zelfs zijn gezin op het spel, want zijn zesjarige dochter Anni ruikt snel onraad. Het kind is de jongste eenzaat op Pulkkinens schouwtoneel, maar niet de meest onschuldige. Ook de oudste verloren ziel in 'De grens', Mari's tante Anja, gaat gebukt onder schuld. Geveld door alzheimer slijt haar man zijn dagen kwijlend in een verzorgingstehuis. Toen hij Anja nog herkende, heeft hij haar gesmeekt het niet zo ver te laten komen. De vraag is nu: doodt ze hem of doodt ze hem niet?
Riikka Pulkkinen weet haar personages scherp neer te zetten: van de pientere zesjarige over de ontspoorde puber langs de geile verleider tot de tragische tante. Ze flirten elk met de grens van het moreel verderfelijke. De debutante doet haar job goed!
Dat was het weer voor nu, ciao ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten